Nazwy łacińskie roślin składają się z dwóch członów. Pierwszy określa rodzaj, do którego zaklasyfikowana jest roślina, drugi definiuje konkretny gatunek. Możemy to porównać do naszych imion i nazwisk: rodzaj to nazwisko, a nazwa gatunkowa to imię, czyli np. w rodzinie Malinowskich mamy Malinowskiego Grzegorza, Malinowskiego Henryka, Malinowskiego Wacława…., a w rodzaju „brzoza” mamy brzozę omszoną, brzozę brodawkowatą, brzozę ojcowską itp.
Przyjęło się, że naukowe nazwy gatunków podawane są w języku łacińskim. Czasami z przyswajaniem tych nazw mamy problem – często wydają nam się skomplikowane i bez sensu… im więcej człowiek zapamiętuje tych nazw tym mniej miejsca na zapamiętanie innych też ważnych rzeczy! :P
Ale kiedy przyjrzymy się różnym cechom morfologicznym roślin i znaczeniom tych słów okaże się, że zwykle nazwa taksonu ma więcej sensu w języku Rzymian, niż w języku polskim.
Np. „hirta” albo „hirsuta” będzie dotyczyło gatunków roślin, które posiadają owłosienie, tak samo ze słowem „lanuginosus”, które oznacza po prostu „długie włosy”. Nazwę „lanceolata” będziemy spotykać przy roślinach, które posiadają długie lancetowate liście. A „lutea”, czy „alba” będą po prostu sugerować kolor żółty lub biały korony kwiatów roślin.
Tak jest również w przypadku wyk: Vicia angustifolia L. – nazwa gatunkowa tej rośliny oznacza, że posiada ona wąskie liście, zaś nazwa Vicia tetrasperma (L.) Schreb. mówi o liczbie nasion, która znajduje się w strąku (4 nasionka).
Wyczyniec Łąkowy
Comentaris